Korekcja nosa

Zabieg chirurgicznej korekty nosa jest określany mianem rynoplastyki. Wskazania do zabiegu nie muszą mieć wyłącznie podłoża estetycznego. Zmiana kształtu, proporcji czy konstrukcji nosa może być zalecana w przypadku uszkodzeń tkanek spowodowanych urazami mechanicznymi, wadami wrodzonymi oraz różnymi schorzeniami.

W trakcie operacji Pacjent zostaje poddany dotchawiczemu znieczuleniu ogólnemu. Sposób wykonania cięć oraz schemat postępowania uzależniony jest od charakteru operowanego defektu. Cięcia najczęściej wykonywane są miejscach niewidocznych – w przedniej części nosa, na tzw.  słupku. W początkowym etapie zabiegu następuje odseparowanie kości nosa od skóry i innych tkanek. W dalszej kolejności chirurg przystępuje do właściwej części korekcji zmierzającej do nadania pożądanego przez Pacjenta kształtu nosa. Rana jest szyta a do przewodów nosowych aplikowane są setony gazowe służące do tamponowania rany. Całość procedury kończy nałożenie specjalnego opatrunku gipsowego. Jego usuniecie następuje zwykle w okolicach 10 doby po zabiegu.
Pacjent zostaje wypisany do domu po upływie 24 godzin od zabiegu.

W zależności od rozległości zabiegu Pacjent może odczuwać  ból i dyskomfort zlokalizowany w obrębie operowanej okolicy. Dolegliwości te łagodzone są przy pomocy środków przeciwbólowych. Możliwie duża ilość odpoczynku zalecana jest przez  ok. 10 dni po operacji.  W tym czasie Pacjent powinien zrezygnować z chodzenia do pracy oraz podejmowania niepotrzebnych form aktywności. Zewnętrzne obrzęki i zasinienia, powstałe w wyniku chirurgicznej ingerencji, ustępują zwykle w okolicach 10 doby po zabiegu. Niewidoczna gołym okiem opuchlizna będzie się jednak utrzymywała co najmniej przez kilka kolejnych miesięcy.

Praktycznie każda ingerencja chirurgiczna niesie ze sobą ryzyko wystąpienia powikłań. Ścisłe stosowanie się do zaleceń pooperacyjnych ma za zadanie ograniczyć je do minimum.  Wśród najczęstszych powikłań po zabiegach tego typu wymienia się: występowanie niewielkich krwiaków i obrzęków. Rzadziej dochodzi do zaburzeń czucia lub do powrotu małżowin do pierwotnego miejsca.