USUWANIE BLIZN I TATUAŻY

Warto zdawać sobie sprawę z faktu, iż procedura usuwania tatuażu nie jest łatwa i często ma charakter wieloetapowy. Skuteczność wykonanych zabiegów uzależniona jest od szeregu czynników – takich jak typ i kolor skóry, wielkość tatuażu czy technika wprowadzenia pigmentu między poszczególne warstwy naskórka. Nie ma również gwarancji, że usunięcie malunku nie pozostawi po sobie blizn – zwłaszcza, że tatuaż artystyczny nie jest jedyną jego odmianą.

Chirurgiczne usunięcie trwałych przebarwień szczególnie zalecane jest w przypadku naturalnych przebarwień skórnych , źle wykonanego makijażu permanentnego oraz tzw. tatuaży pourazowych (powstałych w wyniku uszkodzenia skóry i przedostania się do niej drobinek zanieczyszczeń).

Dobór odpowiedniej metody ściśle uzależniony jest od indywidualnej sytuacji Pacjenta. Jeszcze do niedawna  jedynym skutecznym sposobem pozbycia się niechcianego ornamentu była interwencja chirurgiczna.   Ze względu na swój inwazyjny charakter  obecnie coraz częściej ogranicza się ona do usuwania przebarwień o niewielkich rozmiarach. Zdarza się jednak, że w niektórych przypadkach stopniowe wycinanie kolejnych fragmentów skóry może stanowić najskuteczniejsze rozwiązanie.

Alternatywą do tego typu zabiegów pozostaje laseroterapia.  W tym przypadku powierzchnia skóry poddawana jest działaniu impulsów świetlnych mających za zadanie rozproszenie wprowadzonego pigmentu. Podrażniona w ten sposób skóra chce się goić, mobilizując układ odpornościowy nie tylko do wydalenia barwnika, ale i do  produkcji elastyny i kolagenu. W trakcie kolejnych serii zabiegów wzór staje się bledszy i coraz mniej widoczny –  nie ma jednak  gwarancji, że zniknie on zupełnie.

Procedura usunięcia tatuażu nie jest wskazana dla wszystkich Pacjentów. Chirurg może zasugerować odłożenie zabiegu w czasie lub odmówić wykonania zabiegów w sytuacji, gdy zajmuje on dużą powierzchnię a jego technika wykonania lub rodzaj użytego barwnika wykluczają osiągnięcie pozytywnych efektów. Przeciwwskazaniem może się również okazać  zażywanie niektórych leków. Nie zaleca się wykonywania zabiegów w przypadku chorób nowotworowych oraz infekcji różnego typu.

Etap rekonwalescencji z reguły nie wiąże się z występowaniem szczególnie uciążliwych dolegliwości. Skóra po zabiegu wymaga jednak specjalnej pielęgnacji oraz wyjątkowej troski, zwłaszcza w kwestii zachowania higieny oraz niedopuszczenia do powstania stanów zapalnych, które mogą przyczynić się do pojawienia się blizn.

Blizny powstają na skutek pojawienia się ubytków skóry właściwej i nieprawidłowości w procesie gojenia się rany. Mogą być efektem przebytych zabiegów chirurgicznych, doznanych urazów, oparzeń czy stanów zapalnych skóry. O ile nie znajdują się one  w miejscach wyeksponowanych i nie wywołują dolegliwości bólowych i przykurczowych, nie powinny być powodem pogorszenia samopoczucia Pacjentów.  Wskazaniem do korekcji są już  jednak wszystkie nieestetyczne  bliznowacenia, które  wyraźnie ograniczają poczucie pewności siebie.

Zasadniczym celem zabiegu jest poprawa ogólnej estetyki blizny (jej wyglądu, kolorytu oraz struktury ). Mimo ogromnych możliwości jakie dają naturalne procesy naprawcze skóry należy zdawać sobie sprawę z tego, że całkowite zlikwidowanie zmian powstałych w wyniku przerwania ciągłości tkanek nie jest możliwe. Dodatkowo, ostateczny efekt terapii w dużej mierze uzależniony jest od indywidualnych tendencji skóry do jej odbudowy i regenerowania.

Mimo wspomnianych wcześniej zastrzeżeń istnieją metody wyraźnie poprawiające estetykę blizn. Rodzaj terapii dostosowywany jest jednak do indywidualnych potrzeb Pacjenta. Zabieg najczęściej przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i polega na usunięciu blizny i opatrzenia rany w ten sposób, by ograniczyć do minimum widoczność miejsc szycia.